Brakuje mi dnia

W pracy już się odnalazłam, chociaż zdarza mi się gubić w podręcznikach. Brakuje mi czasu spędzanego z dziewczynkami. 

W poniedziałek wróciłam do domu o 19.00 /spotkanie z rodzicami/. Miałam więc dla nich  tylko godzinkę i spanie. Z resztą zasnęłam z A. i został mi bałagan i pełno niedokończonej pracy. Z rana, kiedy przychodzi teściowa, dziewczyny nie odstępują mnie na krok i wszędzie za mną chodzą. Umalować się spokojnie nie mogę a i herbaty nie zawsze uda mi się wypić. Wychodzę wiec na "ostatnia minutę" i zawsze podbieguje na autobus.

***

P. stoi na wysokości zadania. W poniedziałek na kolację zrobił dziewczynom gofry. Dzisiaj, właściwie to już wczoraj, zrobił A. piniatę - bo ta zapamiętała ją z ulubionej bajki- Ciekawski Georg.

***

Ja najbardziej czekam na weekendy. Bo mogę sobie odpocząć i w końcu porobić coś z dziewczynkami. Przez ostanie 3 soboty piekłyśmy ciasteczka /bezglutenowe/.  Z tygodnia na tydzień lepsze. Ostatnio robiłam z A. bałwanki. Chociaż nieporadnie trzyma nożyczki, wycina tez nie najlepiej, praca wyszła rewelacyjna.

***

A w pracy? Jak już zapewne się domyślacie pracuje w szkole. Dzieci, które dostałam w tym roku są nie do ogarnięcia. Nie wiem, czy pani, która mnie zastępowała dawała sobie z nimi radę. Dzieci są rozbrykane, rozgadane i robią co chcą. Powoli dochodzę z nimi do ładu. Bo na głowę nie pozwolę sobie wejść, a pracować trzeba w przyzwoitych warunkach. Małe efekty w zachowaniu już widzę. Czeka mnie jednak jeszcze wiele pracy i cierpliwości. 

***

Zdjęcia z naszych zabaw i wypieków zamieszczę pewnie przy okazji. Teraz zmykam spać, bo muszę wstać za 4,5 godz. Pozdrowionka.