notka

ZDJĘCIA NA TYM BLOGU OBJĘTE SĄ PRAWEM AUTORSKIM I ZABRANIA SIĘ ICH KOPIOWANIA ORAZ PUBLIKOWANIA BEZ WIEDZY AUTORA POD GROŹBĄ KARY

:)

Witam wszystkich stałych i nowych czytelników :)

Amelka

Kasia

piątek, 30 grudnia 2011

Postanowienia noworoczne


Właściwie mało kiedy zakładałam realizację  postanowień noworocznych/ Pamiętam, że kiedy mi pod nosem wybudowali basen, postanowiłam nauczyć się pływać. Kupiłam nawet strój i czepek kąpielowy. Do realizacji postanowienia nigdy nie doszło. Gadżety leża nadal nieużywane, jak zostały kupione. Dwa lata temu postanowiłam zrobić prawo jazdy. Udało mi się dopiero w tym roku, więc prawie mi się z tym postanowieniem udało.
Teraz mi się przypomina, że faktycznie chyba wcześniej miałam postanowienia, a może bardziej marzenia: schudnąć.

W tym roku mam 3:
1/ zakupić dywan, lub obszywaną wykładzinę do salonu/ spełni się o ile K. w końcu trochę  zmądrzeje i nie będzie szaleć/.
2/ na bieżąco obrabiać zdjęcia i wysyłać do wywołania /a nie na hura jak w tym roku- właśnie się wysyłają 3 godzinę w ilości 683 sztuki)
3/ utrzymać wagę, bo mimo usilnych starań cm w pasie już nie lecą
 Tyle mam postanowień na ten Nowy Roczek, czy to duo czy też mało? Chyba nie. Mam nadzieję, że uda mi się je zrealizować. Najtrudniej będzie z trzecim, bo latka lecą, metabolizm się spowalnia, a ja nadal uwielbiam słodycze i rzadko ich sobie odmawiam. Zobaczymy co będzie.
***

Plany na jutrzejszy dzień? Dzień jak co dzień. Jakieś ciasto pewnie upiekę, sałatkę z kurczaka z ryżem umieszam, pewnie szampana dla dzieci z naszymi pociachamy wypijemy i tyle.
***

Właściwie miałam pisać o czym innym.
Kiedy nadchodzi Sylwester, przypomina mi się pewna historia, która zaczęła się właśnie tego dnia. Była to znajomość, prawie jak ta z Samotności w sieci . Ale o tym napiszę chyba kiedy indziej. Albo za rok, o ile będę nadal uczestniczka blogowego świata

 Moi mili. 
Życzę Wam wszystkiego co najlepsze w tym Nowym Roku. Spełnienia wszystkich marzeń i postanowień noworocznych. 
Oby ten 2012 rok nie był gorszy od starego,
a możliwie lepszy i radośniejszy.
ER

Zabawa w szkołę

Najulubieńsza książka z naklejkami

Fragment powyższej książki

One również przekazują życzonka

czwartek, 29 grudnia 2011

Zawirusowani

Mamy przerwę świąteczna, zamiast się bawisz i szaleć dziećmi jesteśmy chorzy. Ja czuję się jeszcze gorzej. Dzisiaj przyjmuje laryngolog/prywatnie/ więc się  wybieram. Mam nadzieję,że mnie przyjmie bez rejestracji. Nie miałam nr telefonu, a z gorączkująca K. nie miałam możliwości wyjścia. I tak siedzimy sobie w domku. Bawimy się w miarę możliwości. Mi głowa pęka, gardła nie czuje z bólu i na uszy niemal nie słyszę. 
Wczoraj byłyśmy na krótkim spacerku. na wieczór i A. i K. gorączkowały. A. przeszło, a K. musiałam podawać ibum w nocy i po południu. Kupiłam ibum forte i nie polecam. Niby ma smak malinowy ale aż szypie w gardło i prowokuje kaszel. muszę dokupić niezastąpiony nurofen, albo panadol.
***
Niedawno mieliśmy również zawirusowany laptop. Odkąd go mamy mieliśmy po raz pierwszy taki problem. Po dwóch dniach i wysiłkach mojego męża i jego znajomościach znowu mamy połaczenie ze światem. Ja mam zaległości u Was i w prasowaniu. Nazbierało się tyle tego, a mi braknie czasu, siły i chęci. Póki co K. śpi więc jeszcze trochę poprasuję. Pozdrawiam.
***
U nas znowu pada deszcz. Jak przez całe święta;-(

poniedziałek, 26 grudnia 2011

Poświątecznie

Święta zupełnie udane. Byłoby o wiele lepiej, gdybym była zdrowa- niestety powaliło mnie i funkcjonowałam wyłącznie na tabletkach.
Wigilię spędziliśmy u teściów. Dziewczyny zachwycone prezentami. Laptopy obu przypadły do gustu. Kasieńka oczywiście dobierała się do zabawki Amelki. Oprócz umówionych prezentów były niespodzianki: mały wózek spacerowy dla Kasi, laleczki, gumki, spinki i pierścionki z Kitty dla obu dziewczyn i mnóstwo słodyczy. Sweter dla męża, dla mnie żeliwny zaparzacz do herbaty z podgrzewaczem.
Pierwsze święto również u teściów. Pyszna kaczusia z jabłkami na obiad, mnóstwo ciast do wyboru. Dalszy ciąg prezentów dla dzieci- tym razem od brata męża. Umówiony zestaw klocków z serii Hallo Kitty- supermarket i niespodziankowy mniejszy zestaw z tej również serii- lodziarnia. Zestaw opasek do włosów dla A.
Drugi dzień świat u mojej siostry i prezentów ciąg dalszy. Tym razem zestaw klocków duplo- szpital. Dziewczyny bardzo zachwycone. Amelka uwielbia bawić się w lekarza. Klocki dają jej wielkie możliwości do zabawy.

Nie pochwaliłam się moim prezentem/ wybranym przeze mnie/. Mam hopla na punkcie płyt z treningami. Dostałam dwa komplety- pierwszy- 5 płyt, drugi 2 płyty. Mężuś dostał ode mnie sweterek.

Świąteczna choinka

Przed kolacja wigilijną

Prezentowy szał

Drugi dzień świąt i Kitty na topie

Klocków ciąg dalszy- tym razem szpital

Małe przebieranie
Moje prezenty /2 górne od prawej już przećwiczyłam- i suuper/

piątek, 23 grudnia 2011

A u nas sypie i życzenia


I co z tego, że to sztuczne śnieżynki. 
Jak sypie to sypie. 
Trzeba sobie zrekompensować brak śniegu.

Wszystkim znanym i nieznanym czytelnikom 
życzymy zdrowych i pogodnych świąt
 oraz Bożego błogosławieństwa.

Aniołek wykonany przez Amelkę, podczas warsztatów pracy z gliną


Takich i innych dziurkaczy używamy do zimowych prac

czwartek, 22 grudnia 2011

Ten telefon

Dzisiaj wspomnieniowo i smutasowo.
Dzisiaj mija 7 lat odkąd umarł mój tata.
Było to mniej więcej o tej godzinie  własnie 
 O ile mama umarła niespodziewanie, to śmierci taty spodziewaliśmy się, ale nie przed świętami.
Starałam przygotować się na ten dzień. Powiem Wam, że nie można się do tego przygotować. Mimo, że tata ciężko chorował to zawsze była nadzieja, że tata jeszcze pożyje. Lekarze od kilku lat mówili, że cytuję
"to cud, że ten człowiek z tyloma chorobami jeszcze żyje". 
Zaczęło się od nerek. Po długich kilku latach w końcu zdiagnozowano, że tata ma tylko jedna nerkę, a druga jest nierozwinięta. Operacji na nerkę i rozszerzenie kanałów moczowych miał kilka. Po wielu latach od pierwsze operacji spytano, czemu pan regularnie nie wymienia tychże kanałów operacyjnie. Wcześniej nikt na regularnych kontrolach o tym nie wspominał. tata miał wodonercze /zbierała się woda w okolicach obu nerek/, roponercze /zbierała się ropa/. Bywało, że tata w domu chodził z cewnikiem odprowadzającym wodę z okolic nierozwiniętej nerki.
Może gdyby wczesna  i trafna diagnoza?
Tata był nałogowym palaczem i to dobiło również jego organizm. Osłabiony zabiegami na nerki przyłączyła się jeszcze miażdżyca nóg. za wszelką cenę staraliśmy się ratować nogę. Były bajpasy, jedne drugie, amputacja wielkiego palca jednego, drugiego. Tata poruszał się tylko po domu. Towarzyszył mu przez ostatnie lata wielki ból, który koiły mocne leki, nie dość jednak skuteczne.
Gdyby noga była amputowana, może tata żyłby jeszcze rok, lub dwa dłużej?
Miażdżyca bardzo osłabiła nerki. doszły dializy dwa razy w tygodniu. Później trzy w tygodniu.
W końcu z powodu bólu tata nie wrócił z ostatniej dializy, został na obserwacji. Różniej poddany operacji . Diagnoza: doszła martwica jelita. Kawałek usunięto. 
Nie wiadomo właściwie, czy tata wybudził po tej operacji. majaczył podobno.
Telefonu zawiadamiającego o śmierci taty obawiałam się najbardziej. Kiedy tylko dzwonił telefon stacjonarny, a tata był w szpitalu - bałam się najbardziej.
Jak było? Zupełnie inaczej. 
Właśnie miałam wejść do budynku szkoły, kiedy zadzwoniła komórka. Była 7.52. zadzwonił numer nieznany. Zapytano o moje imię i nazwisko, poproszono o potwierdzenie danych. spytano czy J. M. jest moim ojcem i przekazano, że ojciec umarł w nocy. Odłożyłam słuchawkę i weszłam z płaczem. Powiadomiłam dyrektorkę. 
Od razu zorganizowano za mnie zastępstwo/miałam zaplanowana klasową Wigilię/, a ja siedziałam w toalecie. Zadzwoniłam do sióstr. 
Starsza zadzwoniła do szpitala i wywiedziała się co i jak. Umówiła się z księdzem itd...
A ja. Ja zostałam całkowicie sama na świecie. Od pięciu lat mieszkałam tylko z tatą. Miałam tylko Jego. Siostry miały swoje rodziny, żyły swoim życiem.
Ja codziennie patrzyłam na jego cierpienie. Wiem, że bardzo się o mnie martwił. Żył tylko dla mnie. 
Myślę, że jego desperacja spowodowała to, że tak długo wytrzymał.
Pod koniec życia, ból mu tak dokuczył, że miał już dosyć.
Ja jak zawsze modliłam  się o jego zdrowie i siły. 
Mam wyrzuty sumienia, że mieszkałam z Nim w jednym mieszkaniu, a tak trochę żyliśmy obok siebie.
Dokładnie pamiętam swoją modlitwę na dwa, lub trzy dni przed śmiercią taty " każdy Twój wyrok, przyjmę Panie, przed mocą Twoją się ukorzę...".
Widziałam,że ból staje się nieznośny i tata bardzo cierpi. 
Pogrzeb odbył się w Wigilię. Te święta spędziłam u młodszej siostry. Z jej synkiem i nimi. Jakoś to było.
Nasmuciłam przed świętami. 
Wspomnienia te nachodzą mnie  odkąd zaczyna się grudzień.
 Mam tak we wrześniu i grudniu. 




p.s
Ten post napisałam wcześniej. Zajęło mi to sporo czasu. 
Gdybym miała to zrobić dzisiaj, ryczałabym i pewnie nic nie napisała.
musiałam to z siebie wyrzucić.
Nie zamierzam już nigdy wracać  w postach do tych chwil.

wtorek, 20 grudnia 2011

Krasnoludki są na świecie

Nie wierzycie?
spójrzcie tylko na mojego słodziaka.




poniedziałek, 19 grudnia 2011

Słodka, płacząca owieczka

Moje dziecko miało w piątek spotkanie wigilijne w przedszkolu połączone z jasełkami. Niestety nie mogłam w nich uczestniczyć. Powód prosty- nie mogę wziąć urlopu na zawołanie, a opiekę nad dzieckiem wykorzystałam zaraz po powrocie do pracy. Mąż miał za zadanie nakręcić wszystko i zrobić zdjęcie. Amelka brała udział w jasełkach- jako nieliczna z maluchów. Była słodką owieczką. Niestety płakała prawie przez całe przedstawienie. P. mówił, że na próbie nie płakała, dopóki go nie zobaczyła. W czasie jasełek płakała i dłubała w nosie. Czy widzieliście kiedyś dłubiącą w nosie owieczkę? Ja miałam okazję zobaczyć na filmie. Wcale się nie dziwię, ze się rozpłakała. Przedstawienie trwało 30 min. Ona siedziała w kostiumie owieczki prawie godzinę. Było jej gorąco.  W dodatku siedziała po turecku obok żłobka. Ile da radę nieruchomo wysiedzieć prawie czteroletnie dziecko? Byłoby ok gdyby nie to dłubanie w nochalku.

Przed wyjściem do przedszkola

Słodka owieczka

sobota, 17 grudnia 2011

Było super

Muszę Wam powiedzieć, ze Kasieńka była bardzo dzielna. W ogóle nie płakała. Wczoraj w dzień spala 2,5 h, i poszła do spania sama, i zasnęła sama. Tak samo było wieczorem. Teściowa położyła ją o 20.00 i zasnęła sama, bez usypiania. Dzisiaj, kiedy przyjechaliśmy w południe, k. nas przywitała. Kiedy teściowa powiedziała że idą spać, chwyciła ją za rękę i poszły się ułożyć do snu. Zasnęła sama i spała 2,5 h. Śmiałam się, że teściowa zaserwowała młodej maku, albo ja zaczarowała. 
Moje obawy, że córcia będzie tęsknić i płakać były zbędne. 
Amelia odżyła troszeńkę, bo była w centrum naszej uwagi. dobrze zrobiła jej nieobecność młodszej siostry. Będzie to trzeba co jakiś czas powtarzać. Szwagierka nie ma skrupułów i często zostawia dzieci /2 i 5 lat/ u teściowej/ swojej mamy/. Ja jakoś nie mogłabym. Wydaje mi się, że i tak dużo nam pomogła podczas zajmowania się A., a teraz opiekuje się K., kiedy jestem w pracy. Pewnie byłoby inaczej, gdybym mogła zostawić dzieci swoim rodzicom. 
***
Korzystając z nieobecności najmłodszej pociechy, wyskoczyliśmy sobie na rynek- do miejscowości odległej od nas o 24 km/ tam pracuję/. Moja garderoba wzbogaciła się o dwa cieplutkie golfy i śliczniutkie rajstopy we zworki/odcień wiśniowy/. 
Kochające się siostrzyczki

Pierwsza noc poza domem

Tyle nowości ostatnio się namnożyło, że będę je chyba opisywać na raty.
Moje młodsze dziecię, dzisiaj, po raz pierwszy nocuje bez rodziców u babci. Dostałam zaproszenie na urodziny, od koleżanki. Jako że impreza była /dzisiaj/ na siedemnastą, K. nie można było wziąć, ze względu na późna porę powrotu. Padło więc na to, że zostaje dzisiaj u teściów na noc. A. nie miałabym odwagi zostawić, bo bałam się, że będzie mi przez cały tydzień odreagowywać wymiotami. Wzięliśmy ją ze sobą. Zachowywała się bardzo grzecznie, a byliśmy prawie 4 godz. Jakoś mi dziwnie bez K.
Dzisiejszy dzień był skomplikowany, że względu na powrót teścia z rejsu i wigilii przedszkolnej A. O tym jednak później.
W końcu program do obróbki zdjęć naprawiony, wiec wstawiam zaległe zdjęcia.


Pierwsze pierniczki K.

Dalej nabieramy wprawy



Piniata

Ja wycinałam A. kleiła  -    A. wycinała sama i kleiła sama

środa, 14 grudnia 2011

Brakuje mi dnia

W pracy już się odnalazłam, chociaż zdarza mi się gubić w podręcznikach. Brakuje mi czasu spędzanego z dziewczynkami. 
W poniedziałek wróciłam do domu o 19.00 /spotkanie z rodzicami/. Miałam więc dla nich  tylko godzinkę i spanie. Z resztą zasnęłam z A. i został mi bałagan i pełno niedokończonej pracy. Z rana, kiedy przychodzi teściowa, dziewczyny nie odstępują mnie na krok i wszędzie za mną chodzą. Umalować się spokojnie nie mogę a i herbaty nie zawsze uda mi się wypić. Wychodzę wiec na "ostatnia minutę" i zawsze podbieguje na autobus.
***
P. stoi na wysokości zadania. W poniedziałek na kolację zrobił dziewczynom gofry. Dzisiaj, właściwie to już wczoraj, zrobił A. piniatę - bo ta zapamiętała ją z ulubionej bajki- Ciekawski Georg.
***
Ja najbardziej czekam na weekendy. Bo mogę sobie odpocząć i w końcu porobić coś z dziewczynkami. Przez ostanie 3 soboty piekłyśmy ciasteczka /bezglutenowe/.  Z tygodnia na tydzień lepsze. Ostatnio robiłam z A. bałwanki. Chociaż nieporadnie trzyma nożyczki, wycina tez nie najlepiej, praca wyszła rewelacyjna.
***
A w pracy? Jak już zapewne się domyślacie pracuje w szkole. Dzieci, które dostałam w tym roku są nie do ogarnięcia. Nie wiem, czy pani, która mnie zastępowała dawała sobie z nimi radę. Dzieci są rozbrykane, rozgadane i robią co chcą. Powoli dochodzę z nimi do ładu. Bo na głowę nie pozwolę sobie wejść, a pracować trzeba w przyzwoitych warunkach. Małe efekty w zachowaniu już widzę. Czeka mnie jednak jeszcze wiele pracy i cierpliwości. 
***
Zdjęcia z naszych zabaw i wypieków zamieszczę pewnie przy okazji. Teraz zmykam spać, bo muszę wstać za 4,5 godz. Pozdrowionka.

środa, 7 grudnia 2011

Puzzle - układanka drewniana

Postanowiłam wziąć udział w konkursie organizowanym przez :blog  akuku
Jest to mój pierwszy udział w konkursie, mam nadzieję że nie ostatni.

Kiedy dostałam propozycję udziału w konkursie, od razu pomyślałam, o naszej drewnianej układance- puzzlach Misiowej rodzince. Amelka dostała ją w zeszłym roku na urodzinki. Wcześniej, dostała Pieska . Nie wiem czy znacie ten typ układanek.
//My mamy akurat postacie zwierzątek, ale wiem, że 
 w sprzedaży postacie dziewczynki i chłopca.//




Zalety układanki:
a.  Są sztywne, kolorowe i łatwo nimi manipulować. 
b. Rewelacyjne jest to, że każda postać ma  6   główek- z różnymi wyrazami twarzy i tyleż  różnej garderoby-6 sweterków i 6 par spodenków. 
c. Układankę można układać w szablonie postaci- 
  wieczku pudełka, albo po prostu na stoliku lub 
  dywanie.

Układanka, w zależności od wieku dziecka, może  posłużyć w różnoraki sposób:

1/  układanie postaci zwierzątka.  Każda postać składa się z 3 części- głowy, tułowia i nóg. 
   Układanie to fajna zabawa dla najmłodszych dzieci. 
2/ następnym etapem zabawy może być dobieranie kompletu ubrań:  bluzeczki
   do spodni/spódniczki/.
3/ nkońcu można wykorzystać mimikę twarzy. 
   Podczas układania zastanawiamy się  jaki humor ma piesek i jak się ubierze.
   Np. piesek jest smutny że musi iść  spać i dlatego ubierzemy mu piżamkę.
4/ największe pole do popisu daje nam układanka- Rodzinka misiów
 Składa się ona z mamy, taty i dziecka. To trudniejsza układanka, ponieważ należy ułożyć już 3 postacie. Oprócz tego, można poruszać podczas układania relacje miedzy rodzicami, rodzicami i dziećmi. Nie dość, że można  spędzić miło czas z dzieckiem, to jeszcze  rozwijamy słownictwo, nazywamy uczucia .

Wszystkim polecam takie układanki. Myślę, że warto rozpatrzyć ta zabawkę, jako prezent urodzinowy, imieninowy, lub gwiazdkowy.

Myślę, że warto wziąć udział w konkursie. zapraszam do rywalizacji.

wtorek, 6 grudnia 2011

Mikołajkowo

Miałam racje mówiąc, że teściowa zaszaleje z upominkami dla dziewczyn. Obie dostały po pełnych torbach. A w nich slodycze: kalendarze, żelki, kinder jaja, czekoladki, bombeczki i dupereleczki. Oraz: książeczki, śliczne bombki , spodenki-K., biała bluzkę A. i śpiworek do spania, bo ciągle śpi odkryta. My tez dostaliśmy czekoladki, foremki do ciastek- zwierzaka, rogaliki i coś tam-  K. gdzieś zaposiała, wiec zapomniałam jaki miały kształt. Ja zadbałam o siebie i kupiłam sobie baryłki czekoladowe z alkoholem, a mężusiowi dużą czekoladę z nadzieniem wiśniowym.
Zdjęcia pewnie przy okazji, bo nie wyrabiam. Pozdrawiam kobietki.

poniedziałek, 5 grudnia 2011

Jakoś leci

Dni lecą tak szybko,że się nie obejrzę, a tu pora spać. W pracy powoli wszystko ogarniam, choć muszę przyznać, że trafiłam na gorący okres papierkowy, który powinien być zrobiony na wczoraj.  Papiery wypełnione a ja dopiero wszystkich poznaje i trudno mi coś więcej pisać. Muszę zintensyfikować poznawanie hihii. Trzeba porobić małe spr/witrażyki/ mam już w zamyśle, muszę tylko zrobić nowe szablony i będzie ok.
A.  jak to ona płaczę, kiedy babcia przyjeżdża, ale jest coraz lepiej. K. zadowolona., bo babcia zajmuje się tylko nią. nie mam  żadnego drobiazgu mikołajkowego własnie dla K.  Kupię wypatrzona wcześniej książeczkę. 
Mikołajki zrobimy jutro po obiedzie. Przed przedszkolem nie ma sensu, bo będzie zamieszanie. Słodyczy też dam mało, bo znając teściową nakupowała pełne torby. Wiec mi pozostają drobiazgi. A. zresztą ostatni marzy o nowych kredkach- już kupiłam fajne trójkątne, które pozwalają na prawidłowe ich trzymanie.
na razie tyle. Resztę napiszę, jak odwale papierkową robotę. Miłych mikołajek. Pa kobietki.

czwartek, 1 grudnia 2011

W pracy

Dzisiaj drugi dzień byłam w pracy. Chyba się wcześniej nastawiłam do nowej sytuacji, bo czuję się, jakbym pracowała od początku roku. Mam zaległości. Muszę poznać wychowanków, książki. Wszystko po trochu i  będę na czasie. Papierów do wypełniania jest multum. Jakby nie było co robić. 
Amelka buntuje się, przeciw nowej sytuacji. Nie chce chodzić z babcią do przedszkola. Nie jest lepiej, ani gorzej. Mam nadzieję, że szybko przyzwyczai się do nowego trybu dnia. 
Kartka z Australii doszła dzisiaj. Dzięki Lesli.
Dzisiaj krotka, bo jakoś natchnienia nie mam. Pozdrawiam