Pa, pa cycuś

W końcu mogę powiedzieć, że Kasieńka przeszła całkowicie na butelkę. Dwa misiące zeszło nam na odstawieniu cyca. Najdłużej domagała się go w nocy. Kiedy się budziła głosno popłakiwała, a jak dostawała butelkę darła sę w niebogłosy. Juz od trzech dni żyje bez cycka i nie dobiera mi się do niego. Ja z lenistwa w nocy dawaam jej zazwyczaj lewą pierś i czuję że jest w niej jeszcze mleczko. Pewnie będę musiała jeszcze troszke pościągać.

Trudne były początki karmienia, bo musiaam dopajać mieszanką. W dodatku brodawki strasznie mnie bolaly. Myslałam, że przy drugim dziecku będzie lepiej, a tu guzik. Wiele razy myślałam o przejściu na butelkę. W sumie ucieszyam się z tego dopajania mlekiem, bo myślałam, że nie będzie probleumu z przestawieniem na butelkę- bo z Amecią były problemy. Niestety, jak już cyc wystarczał to ani chciała dotknąć butelki. Tak nam zleciało prawie 14 miesięcy karmienia. Z Amelką było 13 mesięcy.

 Ale powiedzcie dziewczyny ile można!? Założyłam, że będę karmić 6 miesięcy, ale wyszło inaczej. Nie przejmowałam się  za bardzo tym odstawianiem, z tego względu, że nie wracałm do pracy.

Nie wiem czy to zasługa naturalnego karmienia, ale dziewczyny nie chorują poważnie. Od czasu do czasu łapią przeziębienie. Nie jest chyba tak do końca prawdą, że dzieci karmione piersią nie chorują. Szwagierka swoją dwójkę karmiła dosyć długo, a ciągle po lekarzach biega. Tak samo z koleżanką. Pierwszego synka karmiła przeszlo dwa lata, a ten ciagle choruje, prawdopodobnie jest alergikiem. Drugiego karmiła 1,5 roku i też często choruje. A jakie Wy macie doświadczenia z karmieniem?

Czas na soczek

Pa pa