"Umarł śmiercią z wycieńczenia"

Tytuł tragiczny co? A o czym mowa? O kartonowym cudeńku męża.

Nasz kartonowy biały domek zakończył dzisiaj swój żywot. Dziewczyny go tak dobiły, że nadawał się tylko do wyrzucenia. Okienka naderwane, drzwi wyrwane. Ostatnio służył do wygłupów i zjeżdżania- Kasia całym ciałem opierała się o boczną ściankę, a domek po przechyleniu służył za zjeżdżalnię. A trzeba Wam wiedzieć, że mężny zainstalował w nim światło.

Teraz w końcu zrobiło się  luźniej. Nowy domek, powstanie może na wiosnę, kiedy będzie dostęp do tych wielkich kartonów. 

Nie pomyślałam niestety, aby uwiecznić jego ostatni dzień.

***

Udało mi się przeżyć dzisiejszy dzień. Spotkania zespołów nauczycielskich z rodzicami zaliczone. Były nawet owocne. Oczywiście zabrakło mi 10 min, aby zdążyć na autobus, a następny miałam dopiero za 1,5 godz.

Dobrze, że mężuś miał siłę przyjechać po mnie z dziewczynami/ 24 km/. Dzięki temu w domu byłam o 19.00 a nie o 20.00.

***

Wizyta duszpasterska zaliczona beze mnie.

***

Zasnęłam z A. i dopiero teraz się obudziłam. Pewnie znowu będę miała kłopot z zaśnięciem.

***

Kto ma propozycje na prezent dla babć? Za tydzień święto dziadków. A ja nie mam pomysłu na prezent dla teściów.

***

Moje dziewczęta, jak się postarają, to potrafią   bawić się razem. Niestety, Kasia przechodzi chyba już bunt dwulatka. Strasznie złośliwe z niej dziewczę. Szybko się denerwuje, kiedy coś nie idzie po jej myśli. A wtedy...  gryzie, trzepnie gdzie popadnie. Ciągle ściąga okulary A. Jest ostatnio często nie do wytrzymania! Czy to ten wiek? Czy to Kasie tak mają?

Czemu te chwile są tak krótkie i rzadkie?

A. pisze mazakiem suchościeralnym w książeczce, K. ściera ukończone dzieła.